Verstoot je stagnatie niet, maar omarm het

Een terugkerend thema binnen mijn praktijk: het oordeel over de stagnatie. Pas zodra men de stagnatie er laat zijn, omarmt en inziet dat de stagnatie niet ‘weg moet’, maar zich mag transformeren tot een vernieuwde vorm, ontstaat er rust en ruimte.

Als iets niet loopt zoals we het graag zouden willen, schieten we vaak in het zelfverwijt. “Ik doe het niet goed”, “Ik moet veranderen”, “Ik ben niet goed genoeg”, “Waarom lukt het me nou niet?”, “Ik wil vooruit”. Allerlei uitspraken die we naar onszelf maken, waaruit blijkt dat we weg willen van de stagnatie. Op zich heel begrijpelijk, want de stagnatie heeft een stagnerend effect op het leven. Dat is niet fijn, we willen graag vooruit, energie voelen, gelukkig zijn en noem het maar op.

Focus op het doel, weg uit het hier en nu

We weten waar we naartoe willen, wat ons doel is: Happy zijn en geen last meer hebben van de stagnatie. Dat doel krijgt onze volledige focus en we gaan kei hard werken om dat doel te bereiken. We proberen alles, maar worden steeds teleurgesteld en krijgen een gevoel van falen. “Het maakt toch niet uit, ik ben hopeloos”, is wat we vervolgens tegen onszelf zeggen. We beleven niet meer wat we in het hier en nu zijn, doen en ervaren. Vaak maken we wel degelijk stapjes, maar deze doen we te niet, omdat we het doel nog niet hebben bereikt. Bovendien missen we allemaal mogelijkheden die we in het hier en nu al binnen ons bereik hebben, door enkel te focussen op dat doel, op de toekomst.

Om je heen zoeken?

Naast de focus op de toekomst, ligt de focus ook op de omgeving. We zoeken naar de oplossingen in alles en iedereen om ons heen. Het advies van de beste vriendin, dat zal je vast verder helpen. Misschien een nieuwe baan? Zou dat meer rust geven? Nee, je moet gewoon gaan sporten, minimaal 2 keer in de week, dan wordt je beter! Allemaal leuke ideeën en zo slecht zijn ze nog niet eens! Maar dit zijn niet dé oplossingen. Ze kunnen je puur ondersteunen in het proces richting vitaliteit. En ook al voelt het niet altijd zo; jijzelf bezit alle antwoorden die je nodig hebt. De stagnatie is in jou zelf ontstaan en kan dus ook vanuit jou zelf worden getransformeerd. Hierbij kan het zeker helpen om input te krijgen van een ‘buitenstaander’, waarmee ik bedoel; iemand anders dan jijzelf. Iemand die met je mee kan kijken, je vragen kan stellen, of een luisterend oor kan bieden en met je kan sparren.

Vind de antwoorden in de stagnatie!

De antwoorden moeten vanuit jezelf komen. Dit is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan. Want als je alle antwoorden zo voor het oprapen zou hebben in jezelf, had je al lang geen ‘last’ meer van de stagnatie. We staren ons blind op dat uiteindelijke doel. Maar ook daar gaan we de oplossing niet vinden. Waar dan wel? Jawel, precies waar je nu bent: IN die stagnatie! Wauw, we moeten dus niet weg uit de stagnatie, we moeten eerst maar eens even helemaal goed in de stagnatie gaan zitten. Door volle aandacht te hebben voor de stagnatie, voor de situatie waarin je je nu begeeft, alles wat nu ‘is’, kun je de sleutel vinden om de stagnatie te transformeren. Eigenlijk is het heel praktisch: als je iets wilt verbeteren of veranderen, moet je wel eerst volledig zicht hebben op hoe het eruit ziet en hoe het in elkaar zit. Ik kan in dit hele verhaal niet de spellingsfouten verbeteren als ik niet eerst oog heb voor waar die spellingsfouten zitten en hoe ze eruit zien. Ik zal het hele stuk moeten lezen, moeten bekijken en moeten proeven om te ontdekken dat er een ‘t’ teveel staat, of dat er een woord ontbreekt in een zin, of dat er een punt staat in plaats van een komma. Ik kan me wel focussen op het einddoel: een mooi artikel, met een duidelijke boodschap en de juiste taal, maar als ik niet eerst kijk wat ik tot nu toe heb geschreven en waar de ‘foutjes’, oftewel mogelijkheden tot transformatie zitten, kan ik dat doel nooit behalen. Dus begin met aandacht voor de stagnatie en omarm wat hier allemaal te ontdekken is, voordat je de stap verder zet richting het doel.