Au! Iedere stap die ik zet, gaat met minder souplesse en meer pijn.
Vroeger zou ik dit direct geweten hebben aan de reuma.. maar nu, neem ik de uitnodiging aan om de boodschap van mijn innerlijke wereld, mijn onderbewustzijn, te onderzoeken.
Want ik weet, jij klopt al een tijdje op mijn deur. Je roept al een tijd om mijn aandacht. En ik weet ook, als ik daar niet op respondeer, dat je me dan tot stilstand roept: ‘En nu ga je zitten en luisteren.’
Oké oké, ik doe het wat rustiger aan. Maar beweging is goed! Dus ik ga vandaag met de kinderen rustig door de Beekse Bergen wandelen. Leek oprecht een goed plan en het ging ook goed, totdat… het echt teveel was. En ik nog het halve park uit diende te wandelen. Dus, voelen uit, doorzettingsvermogen aan. I Made it, ofcourse! Zelfs tot op de bank thuis. En dat was het. Meer kon ik niet meer. Heup, maar nu ook lies, helemaal geblokkeerd.
En nog steeds wist ik: jij wil me iets vertellen, en ik luister niet goed genoeg, niet volledig, niet echt.
De pijn neemt me even over. Ik laat het toe. En doorvoel het. Inclusief het verdriet. De kwetsbaarheid. En kijk het in de ogen.
Het inzicht
Stukken die aangeraakt zijn, in een Mastermind, de avond voor deze fysieke blokkade, vragen mijn aandacht. Pijn over mijn moederrol. Pijn over mijn positie als dochter in de relatie met mama, het gemis van haar, het verlangen om nog dingen te kunnen bespreken. Hoe ik heb geleerd om het leven te dragen, anderen te dragen, maar niet mezelf. Ik heb geleerd om zelfstandig te zijn, maar niet hoe je voor jezelf zorgt. Want dat, deed zij ook onvoldoende, en dat kostte haar alles.
Er zat duidelijk veel pijn in de vrouwelijkheid. Moeder, dochter, zelfzorg, voelen, zachtheid.. en daar had mijn heup alles mee te maken. En mijn lies gooide er nog een schepje bovenop. Want wil jij niet luisteren? Dan moet de boodschap nog duidelijker gegeven worden.
Wat vertelt mijn heup?
Ik weet dat mijn lies een weerstandspunt is, in mijn bodymap. Het bekken een gebied waar alles vastloopt, letterlijk, als ik uit de flow ga. Het staat direct in verbinding met mijn vrouwelijke kracht en vraagt mij om te verzachten. Te verzachten van de mannelijke daadkracht, de actie, het doorzetten, strijden. Zacht en liefdevol te bewegen. Bij het gevoel te blijven. En hulp te vragen, voor me te laten zorgen. Argh, wat vind ik dat toch moeilijk, me overgeven. Maar ik doe het! Want het is nodig.
Ik kom tot stilstand. Verstil. En laat de tranen rollen. Open mezelf. Vraag om hulp. En laat het gebeuren. Ik leg mijn helende handen op mijn heup en laat me meevoeren op de stroming. Naar mijn lies. En laat mijn lijf de richting bepalen. Mijn baarmoeder doet pijn, dus ik leg mijn hand op haar. Warmte. Liefde. Spaceholden. Ik ga het niet fixen. Ik blijf er gewoon bij.
Als ik de volgende ochtend opsta, kan ik verrassend makkelijk mijn bed uit. Ik kan zelfs weer bukken zonder te gillen. Oké, er is iets aangekeken wat aangekeken wilde worden. En dus hoeft het niet meer aan me te trekken. Wat fijn.
‘Je bent nog niet klaar hoor Shane!’ Ja, ik hoor je, ik voel je. En ik ga ermee aan de slag. Met zachte kracht. En liefde. Voor mezelf.
Wil jij je lichaam beter gaan begrijpen?
Het maken van een Bodymap heeft mij enorm veel gebracht. Zo leerde ik welke informatie op welke specifieke locatie is opgeslagen in mijn lijf. Ik heb mijn lichaam op een hele andere manier leren ervaren en kennen. En nu, kan ik de communicatie met haar aangaan. En via mijn lijf, met mijn innerlijke wereld. Want het lichaam is een spreekbuis van je onderbewustzijn! Het praat alleen niet met woorden, maar met gevoel, beweging en houding.
In de Full Body Experience dagretraite (19 november) gaan we hier ook aandacht aan besteden. Je lijf echt gaan ervaren en leren wat het vertelt. Die communicatie aangaan. Wil jij erbij zijn? Meld je dan nu aan! Je bent heel erg welkom.
